HERKEN jij je in het volgende verhaal? Ik had de gewoonte om het leven te vieren. Ik vierde dat het weekend of vakantie was. Of ik vierde een zakelijk succes of een verjaardag. Ik had een middel voor recreatief gebruik. Mijn middel heette een glas wijn. Dat recreatieve middel werd daarna een kalmeringsmiddel. Ik gebruikte om te kunnen slapen of om stress te verdrijven. Mijn middel heette een fles wijn. Het kalmeringsmiddel werd tenslotte een voorwaarde om het leven aan te kunnen. Ik had het nodig om de avond door te komen of om in te kunnen slapen. Zonder mijn medicatie zag ik het fijne niet van het leven. Mijn middel heette drank. Ik ben gaan minderen of zelfs stoppen. Maar mijn leven is niet leuker geworden. Ik loop een beetje vast; ik wil niet terug naar gebruik maar zonder gebruik is niets nog leuk… Of HERKEN jij dit? Als ik begin, dan wil ik niet meer stoppen. Dat geldt voor tv kijken, voor eten of drinken, voor sporten of voor werken, voor winkelen, gamen of internetten. Als ik een kick ervaar, dan wil ik méér van dat. Het is nooit genoeg. Ik heb moeite met doseren. Ik heb wel een gaspedaal, maar geen rem. KEN je misschien dit? Ik weet waarom ik vlucht in de roes van middelen of gedrag. Ik wil weg van mijzelf. Ik weet niet wat ik zoek, maar toch blijf ik zoeken. Ik zoek naar ‘beter’, of zoek naar ‘anders’. Ik zoek rust, tevredenheid. Innerlijke rust en een dieper weten: “Ik ben goed genoeg. Ik ben een mooi mens.” Velen weten rationeel: “Ik ben de moeite waard. Ik mag er zijn.” Maar voor een deel van de mensen vóelt het niet als zodanig. Dat deel voelt zich minderwaardig, minder waard dan de anderen. Deze mensen gaan op verschillende manieren om met hun gevoel, om van het gevoel geen last te hebben of om het te ontkrachten: Een deel gaat “zich bewijzen”, laten zien wél waardevol te zijn door hard te werken, zich onmisbaar te maken, of grote prestaties neer te zetten. Weer anderen gaan juist bevestiging zoeken bij ánderen wat zij bij zichzelf niet krijgen door aardig gevonden te willen worden, door zorgtaken op zich te nemen of door naar complimenten te vissen. En een deel gaat vluchten voor het gevoel niets waard te zijn door stimulerende of stemmingsveranderende middelen te gebruiken, zoals pillen, drugs, wiet, drank of alcohol… of gaat proberen om de leegte, het incompleet zijn, te vullen met continu willen eten, kopen, gokken. Continu bevrediging zoeken. Iemand zal niet blijvend herstellen of veranderen zolang hij niet zichzelf accepteert zoals hij is. Sterker nog, het leven wordt pas de moeite waard om te leven als je om te beginnen jezelf de moeite waard vindt. De volgende stap is van jezelf leren houden, zóveel dat je bereid bent om in jezelf te investeren met aandacht en energie.